Directeur Dave Stenfert Kroese draagt het stokje over aan Jurn Hageman. Lees hier het interview.

Per 1 juli draagt Dave Stenfert Kroese het stokje als directeur over aan zijn opvolger Jurn Hageman. Speciaal voor deze gelegenheid zijn beide heren bevraagd over hun verleden (Dave) en toekomst (Jurn) bij onze stichting.

Dave, wanneer ben je begonnen bij Stichting Handicart? Hoe zag de organisatie er toen uit?

In april 2001 begon ik als secretaris van het bestuur van Stichting Handicart. Mijn eerste werkdag verliep goed, het voelde nog wat onwennig natuurlijk. Mijn taken als bestuurslid waren aanvankelijk bescheiden. In 2002 hebben we een strategiegesprek gehad met het externe secretariaatbureau en vervolgens besloten we in 2003 om het secretariaat in eigen beheer te nemen. We huurden een ruimte en samen met mijn neef en een uitzendkracht zijn we het secretariaat gestart, wat in het begin best een uitdaging was! We moesten allerlei dingen uitzoeken en op poten zetten. Ik werkte destijds ook als zelfstandig ondernemer, met een juridisch adviesbureau en een evenementenbureau. Best druk! Vanaf 2009 groeide de stichting flink en begon ik steeds meer voor de stichting te werken. Uiteindelijk ben ik gevraagd om de functie van directeur te gaan vervullen. Al die tijd hebben de mensen van het secretariaat nog via mijn secretariaatsbureau voor Stichting Handicart gewerkt. Eén van de grootste veranderingen waar ik nog veel tijd en energie in heb gestoken is dat deze mensen vanaf 1 juli overgaan naar de stichting. Ik vind dat persoonlijk een belangrijke en mooie mijlpaal. Al met al ben ik dus van april 2001 tot 1 juli 2024 met de stichting bezig geweest en heb dat altijd met heel veel plezier gedaan.

Hoe kijk je terug op je tijd bij Handicart?  

De stichting heeft een mooie groei doorgemaakt en daar ben ik trots op. We hebben de stichting toekomstbestendig gemaakt door een beheer- en reserveringssysteem voor de karren op te zetten en te integreren met onze CRM-systemen. Hierdoor konden we overstappen van papieren lijsten naar een volledig digitaal systeem, wat een project van vier jaar was. Deze digitalisering werd ondersteund door mijn achtergrond en ervaring in automatisering. Dat hielp enorm. Ik had veel vrijheid om zaken proactief op te pakken en nieuwe dingen te proberen, dat is heel erg fijn.

Het is mij overigens altijd opgevallen dat Nederlanders echte ‘wandelgolfers’ zijn. Vooral op de golfclubs die al langer bestaan, blijven de leden het liefst zo lang mogelijk de baan lopend doen. Dit verschilt sterk met landen zoals Frankrijk, waar het gebruik van golfkarretjes veel meer geaccepteerd is. Dit komt deels natuurlijk ook vanwege de grotere en heuvelachtiger banen.

Wat ga je in het bijzonder missen na je vertrek?

Wat ik vooral ga missen zijn de vele contacten en vriendschappen die ik heb opgebouwd, zowel met vrijwilligers als met managers van golfbanen en andere betrokkenen in de golfwereld. Gelukkig blijf ik als senior adviseur verbonden aan de stichting, wat betekent dat ik nog steeds betrokken kan blijven en mijn expertise kan delen. Daar ben ik blij mee. Het werken met zoveel gepassioneerde mensen en het bijdragen aan een goed en belangrijk doel heeft mijn werkzame leven enorm verrijkt.

Wat zou je willen meegeven aan je opvolger?

Volgens mij weet Jurn heel goed wat hij doet en waar hij heen wil met de stichting. Mijn advies zou zijn: zorg dat je goed geïnformeerd blijft, kies zorgvuldig de partijen met wie je samenwerkt en streef altijd naar samenwerking met betrouwbare partners. Het is belangrijk om jezelf scherp te houden en altijd open te staan voor nieuwe ontwikkelingen en uitdagingen.

Jurn, jij komt uit het bedrijfsleven. Waarom koos je voor stichting Handicart?

In mijn vorige functies bij Phillips en KLM heb ik veel ervaring opgedaan met commerciële belangen. De maatschappelijke projecten zijn later in mijn carrière meer aan bod gekomen. Met name in mijn laatste functie bij de ANWB.

Via iemand bij mijn golfclub (De Pan) werd ik geattendeerd op de vacature bij stichting Handicart. Deze functie trok mij eigenlijk direct aan, omdat ik hierin mijn passie voor golf kan combineren met een relevant maatschappelijk doel. Ook weet ik als geen ander hoe cruciaal consuls en vrijwilligers zijn voor de stichting. Bij de ANWB heb ik veel ervaring opgedaan met het werken met vrijwilligers. Zij zijn echt een onmisbare schakel.

Mijn ondernemende achtergrond zie ik bij Handicart wel als een waardevolle toevoeging voor de stichting. Het mobiel houden van minder valide golfers moet namelijk wel gefundeerd zijn op een betaalbaar business model dat toekomstbestendig is. Kortom: ik was gemotiveerd en schreef binnen een uur een sollicitatiebrief, waarna ik gelukkig werd uitgenodigd voor een gesprek.

Wat zijn je eerste indrukken?

Ik was zeer positief verrast door de professionaliteit van de stichting en de beschikbaarheid van de hoeveelheid data en informatie. Dat biedt een enorm solide basis om de werkzaamheden van de stichting verder uit te bouwen. We gaan de komende tijd aan de slag om alle beschikbare kennis te delen en borgen. Veel van die kennis zit momenteel nog in Dave zijn hoofd, maar die moeten we samen met onze medewerkers vastleggen in de beschikbare systemen. Ook zou ik graag een reputatieonderzoek willen uitvoeren, om zo te kunnen beoordelen of de huidige koers nog steeds de juiste koers is. Verder wil ik onderzoeken hoe legaten en andere vormen van schenkingen een grotere rol zouden kunnen krijgen binnen onze stichting. Tot slot hebben we deze zomer voor het eerst sinds 2019 een noodzakelijke prijsverhoging door moeten voeren.

Het is van groot belang voor onze leden dat het businessmodel van Stichting Handicart toekomstbestendig is en blijft.

Hoe belangrijk is Dave geweest voor stichting Handicart?

Dave heeft enorm veel betekend voor de stichting. Zijn werk, en Dave als mens, wordt zeer gewaardeerd door zowel collega’s als vrijwilligers. Ook Dave's vrouw Antoinette is de laatste vier tot vijf jaar erg belangrijk geweest voor de stichting. Wij zijn hen beiden zeer dankbaar voor hun enorme betrokkenheid en de energie waarmee zij zich beiden hebben ingezet. We organiseren binnenkort nog een informele afscheidsbijeenkomst voor Dave en Antoinette, waar we graag met ze proosten op hun toekomst.